Race Report: Berlin Marathon 2018
16 september 2018 Berlijn
Zondag 16 september was het voor mij D-Day: mijn debuut op de marathon. Na een gedegen voorbereiding ben ik helemaal klaar om te vlammen in Berlijn!
De dag voor de marathon loop ik nog even de benen los, tijdens de Frühstückslauf. Deze loop start bij Slot Charlottenburg en eindigt 6 kilometer verderop in het Olympisch stadion. Vooral de entree en de ronde in het stadion zijn een gave ervaring en ik kan iedereen aanraden deze loop mee te doen als je in Berlijn de marathon gaat lopen! Verder doe ik niet veel de dag van tevoren. Na een flink bord pasta ga ik vroeg op bed.
De wekker gaat op tijd. Na het ontbijt stap ik samen met super soigneur Mirte op de fiets richting de start. Ondanks dat het nog vroeg is, merk ik dat het al lekker warm is.
Ik loop een klein beetje los en zorg dat ik op tijd richting het startvak ga. Ik moet als debutant op de marathon, starten in het laatste startvak, startvak H. Terwijl ik onderweg ben richting de start, zie ik op de grote schermen dat Kipchoge goed op schema ligt voor een wereldrecord. Als ik om 10:05 van start ga heeft hij er al bijna 20 kilometer opzitten!
Ik zorg ervoor dat ik vooraan in het startvak sta. Dit lukt redelijk goed. Ik sta ongeveer op de 4e/ 5e startrij. De laatste minuten voor de start merk ik dat ik behoorlijk gespannen ben, maar ik heb ook vertrouwen in een goede afloop.
Bij de start is het even dringen maar al vrij snel ben ik de drukte uit en ik kan eigenlijk gelijk mijn beoogde tempo lopen. Dat is een meevaller! De eerste kilometers vliegen voorbij. Ik loop strak het tempo wat ik me voorgenomen heb. Helemaal top!
Na een kilometer of 8, beginnen we de lopers van de eerdere startvakken in te halen. Geen probleem, de straten zijn immers breed genoeg. Het eten en drinken gaat onderweg prima en halverwege kom ik door in een prima tijd, zelfs iets sneller dat vooraf gepland. Het begint inmiddels wel steeds drukker te worden op het parcours. Ik moet steeds meer slalommen tussen de deelnemers. Het kost steeds meer moeite om mijn schema vast te houden. Mijn kilometertijden gaan langzaam een beetje omhoog. Op mijn horloge zie ik dat ik door het slalommen flink wat extra meters heb moeten maken.
Vanaf 30 kilometer begin ik het zwaar te krijgen. Ik heb mijn schema los moeten laten. Inmiddels is het zo druk op het parcours dat ik veel door de goot moeten lopen. Ik loop ook regelmatig door de berm en over de stoep, soms zelfs achter het publiek langs! Bij de drankposten is hardlopen onmogelijk. Er is op het parcours een volledige opstopping. Erg jammer natuurlijk. Het stoppen, aanzetten en slalommen kostten veel extra energie. Vanwege de drukte besluit ik een aantal drankposten over te slaan. Gelukkig heb ik een super verzorging en kan Mirte me af en toen een bidon aangeven!
Ondertussen heb ik door dat ik mijn streeftijd helaas niet ga halen. Ik heb het zwaar. Ik voel vooral dat mijn bovenbenen zwaar beginnen aan te voelen. De laatste kilometers is het overleven geblazen. Het lopen ziet er vast niet meer uit, maar ik heb me voorgenomen om mijn eerste marathon sowieso te finishen. Na de laatste bocht komt de Brandenburger Tor in beeld. Het plan was om vanaf daar een ‘eindsprint’ in te zetten, maar na een meter of 10 sta ik geparkeerd. De kramp knalt in mijn hamstring! Rekken, schudden, rekken. Gelukkig kon ik redelijk snel mijn weg vervolgen en finishen!
Na de finish voel ik me niet eens helemaal kapot. Wel zijn mijn bovenbenen redelijk naar de kl*ten. In eerste instantie ben in niet blij met mijn eindtijd. Maar ik moet natuurlijk gewoon tevreden zijn met 3.35 op mijn debuut. Nu is het tijd voor goed herstellen. Later dit jaar nog wat leuke wedstrijden en dan in 2019 op naar de volgende marathon in een (veel) snellere tijd!
Emiel
